Zaproszenie na finisaż

Patrycja Mastej zapraszając na performance pisze: „Inspiruje mnie metoda twórcza tancerzy Butoh, która traktuje ciało jako obraz nieustannie kształtowany przez uczucia. W swoich pracach i działaniach w ruchu i przestrzeni staram się z czułą i uważnością wyrazić historię opowiadaną przez ciało i jego stany ekspresji. Wizualizuję przepływ falujących uczuć, zamrożonych i puszczonych emocji, uwalniam i uzewnętrzniam schowaną pod nimi energię żywotności i pędu do życia.”

W drugiej części wieczoru zapraszamy gości do wspólnej eksploracji przestrzeni wystawy, eksploracji zmysłów, odpoczynku i niespiesznych rozmów. Doznaniom wizualnym ekspozycji towarzyszyć będzie pejzaż dźwiękowy stworzony przez Konrada Gęcę, unoszące się w powietrzu aromaty jak i miękkie obiekty do przytulania. Po założeniu słuchawek usłyszymy kobiecy głos prowadzący medytację w ruchu zapraszającą nas do bezpiecznej i kreatywnej przestrzeń czucia ciała.

Kuratorka: KAROLINA BRZUZAN
Oprawa dźwiękowa wystawy: Konrad Gęca

Na początek weź głęboki oddech. Skieruj uwagę na czubek nosa, na którym możesz odczuć powiew powietrza. Przez chwilkę zatrzymaj oddech. Skieruj uwagę do wewnątrz. Obserwuj: co czuje ciało? W podobny sposób zaczyna się wiele medytacji, czy spotkań, które nastawione są na bycie tu i teraz oraz doświadczanie z głębi. Od tego zaczyna się wystawa Miękkie Oczy Patrycji Mastej. Patrzymy do wewnątrz.

Gdy rozglądamy się po pejzażu sztuki, który dominował przez ostatnie lata, widać jak wiele w niej było twórczości stawiającej na koncept, nawiązującej do problematyki społecznej, politycznej, angażującej się w „aktualne” sprawy świata. Słowo Projekt” stało się najczęściej występującym słowem w ramach rozmów o sztuce. „Projekty” się „wy-myślało”, bowiem w przeważającej większości, miały swoje źródła w głowie, intelekcie. Było to, jak zwykle w sztuce, odzwierciedleniem porządku w jakim funkcjonowała i wciąż funkcjonuje nasza cywilizacja. Dla świata, jaki znamy, zarówno ekonomia, polityka, życie społeczne czy kultura, podporządkowane są już dla nas oczywistym strukturom, w których myśl ludzka determinuje tzw. „rozwój”, ciało zaś, zarówno ciało ludzkie, zwierzęce, jak i „ciało przyrody”, ma się z wszelkimi konsekwencjami podporządkować. To, co dzieje się w procesie, nie ma znaczenia. Jednocześnie, na naszych oczach, stara cywilizacja płonie, a centra zmieniają miejsca. Zabetonowany świat chwieje się w swych podstawach na wielu polach. W tym rozpadającym się pejzażu pojawia się coraz wyraźniej nowa (nowa-stara) tendencja zwrotu do tego, co naturalne, oraz właśnie do mądrości Ciała. Wystawa Miękkie Oczy to zdecydowanie ruch właśnie w tym kierunku.

Metoda twórcza Patrycji Mastej jest nastawiona na proces. Artystka podczas pracy wprowadza się w określony stan, który prowadzi ją w działaniu. Ona sama nie ocenia i nie wartościuje tego, co przepływa przez jej ręce. Sam proces jednak bacznie obserwuje i w skupieniu poddaje się mu. Sztuka Mastej nie jest intelektualna, nie jest projektowa, celebruje głęboki kontakt ze sobą, swoim ciałem i podświadomością. Te właśnie aspekty twórczości Patrycji Mastej to kierunek zainteresowań coraz większych grup społecznych, co za tym idzie, zmian w świecie. Wystawa Miękkie Oczy zaprasza do oglądania, ale również do odczuwania jej całą naszą istotą. Stwarza warunki do tego, aby widz mógł spotkać się sam ze sobą. Tytuł wystawy podpowiada właśnie taki kierunek. Oczy, sprzężone w naszej kulturze z umysłem, wyćwiczone do intelektualnej klasyfikacji obrazów, tym razem współpracują z ciałem i mieszkającymi w nich emocjami.

Mastej mówi, że w procesie tworzenia wykorzystuje „technologię” tańca Butoh oraz stan medytacji w ruchu. „Zanurzam się mocno w ciele, w świadomości ciała, ćwiczę samo bycie, czucie, rozluźniam się. Ruchami pędzla dyryguje tańcząca ręka i czujące oko”. To, co wychodzi spod ręki, nie podlega ocenie artystki, ona jedynie to obserwuje. „W japońskim tańcu Butoh umysł może obserwować, tak jakby z góry, o czym tańczy ciało” – mówi artystka. W twórczości Mastej jest podobnie: nie ma złego, czy dobrego, właściwego lub niewłaściwego sposobu doświadczania – ono samo jest istotą jej pracy.

No dobrze, czy nam jednak pozostaje jedynie spojrzeć na efekt? Przeciwnie. Wystawa Miękkie Oczy jest zaprojektowana specjalnie dla Buskiej Galerii Sztuki Willa Polonia i jej „widza”. Busko-Zdrój, w którym mieści się Galeria, to uzdrowiskowe miasteczko, które przyciąga tych, którzy szukają uzdrowienia i żywotności. Na wystawie pojawiają się obrazy, ale również zapachy, dźwięki, mocne barwy, haptyczne tkaniny oraz interaktywne obiekty, które działają na całą naszą istotę. Po założeniu słuchawek słyszymy kobiecy głos proponujący wykonanie kilku prostych ćwiczeń pomagających nam otworzyć ciało. Wszystkie elementy wystawy „przeprowadzają” odwiedzającego przez doświadczenie, zapraszając do obrania kierunku w stronę swego ciała oraz ukrytej tam wiedzy i mocy.

Wystawa Miękkie Oczy służy pobudzaniu witalności, otwieraniu ciała, powrotowi w doświadczenie tu i teraz. Artystka tworzy maszynerie, w których zachęca do tego, aby widzieć więcej niż tylko to, co widzialne. To wystawa zaprojektowana na widzenie ciałem.

Tekst kuratorski: Karolina Brzuzan

𝐏𝐚𝐭𝐫𝐲𝐜𝐣𝐚 𝐌𝐚𝐬𝐭𝐞𝐣 – artystka, malarka i projektantka oraz adiunktka w Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta we Wrocławiu. Działa aktywnie na polu sztuki współczesnej i designu. Cyklicznie realizuje wystawy indywidualne, tworzy pluszowe obiekty, obrazy, rysunki oraz instalacje, w których bada procesy związane z świadomością ciała, wykorzystując metodę twórczą tancerzy Butoh. W malarstwie, otwierając się na stan przepływu, wizualizuje doświadczenie medytacji w ruchu. Podąża za doznaniami ciała fizycznego i emocjonalnego, pozwalając sobie na gesty niepodlegające ocenie.

Ma na koncie wiele wystaw, w tym retrospektywną wystawę „Uległość Węgla / La souplesse du charbon”, prezentowaną w Sète we Francji w 2016 roku. Równolegle zajmuje się projektowaniem przestrzeni interaktywnych, grafiki oraz ilustracji. Jest współlaureatką Nagrody Kulturalnej wARTo z 2009 roku za podróżujący projekt „Interaktywny Plac Zabaw”, produkowany przez WRO Art Center. Od 2011 roku opracowuje coroczne odsłony sensualnych wystaw interaktywnych w przestrzeni Samoobsługowego Muzeum dla Muzeum Współczesnego Wrocław. Wspólnie z Magdaleną Skowrońską tworzy studio o nazwie On Dream.

𝘗𝘢𝘵𝘳𝘺𝘤𝘫𝘢𝘔𝘢𝘴𝘵𝘦𝘫.𝘤𝘰𝘮
𝘖𝘯𝘥𝘳𝘦𝘢𝘮.𝘦𝘶